In Mattheüs 6 staat: "Tot op de dag van vandaag is het kwaad daarvan", en we weten allemaal dat het net zo mooi is als King James spreekt, want wat u vandaag doet, is genoeg, toch? Je hoeft het verleden of de toekomst niet te laten komen en vandaag het heden te stelen, te stelen wat je op dit moment hebt. We hoorden vanmorgen dat het verleden en de toekomst constanten zijn, toch? De variabele waarmee we moeten werken, is nu, op dit moment.
Ik wil dus twee voorbeelden uit mijn leven met jullie delen waarin ik daar niet altijd de beste ben geweest. Ik ben opgegroeid met paardrijden en wedstrijden in springconcoursen en op een jaar op de middelbare school kwalificeerde ik me voor een aantal finales voor de divisie waarin ik meedeed en ik was de enige student uit mijn schuur dat jaar om dat te doen en dus was het een groot probleem omdat Ik was de enige die mijn trainer naar die show bracht. Dus ga ik naar binnen en bij de tweede sprong verpest ik het helemaal. Zoals, ik bedoel, ik ben er niet van gevallen, maar dat kan ik net zo goed hebben, weet je? Dus ik haalde de tweede ronde die dag niet, ik plaatste niet en ik was zo teleurgesteld omdat ik voelde dat al mijn harde werk, weet je, gewoon een verspilling was en dat ik mensen ook in de steek had gelaten . En ik hield dat veel te lang vast. En zelfs als ik vandaag, als ik een paard rijd, als ik die herinnering in mijn hoofd laat komen, dat maakt me volledig ineffectief, toch? Omdat ik het verleden de fout laat beïnvloeden wie ik op dit moment ben. En het Woord zegt: "Voldoende tot de dag", toch?
Dus het verleden is voorbij en je weet dat we dat niet hoeven vast te houden. En op dezelfde manier willen we geen toekomstige zorgen binnen laten komen en vandaag van ons stelen, toch? Ik ben bijvoorbeeld 30, ik wil ooit trouwen en een gezin stichten. En ik zweer dat 99.9% van alle meisjes waarmee ik naar de middelbare school ging dat al heb gedaan. En nee, ik ging naar een kleine christelijke middelbare school zodat die stat eigenlijk behoorlijk nauwkeurig is. Geen grapje. Maar als ik stil sta bij wat andere mensen hebben of wat ik niet heb in plaats van dankbaar te zijn voor de ontzagwekkende gelovigen waarmee ik samenleef en de mensen waarmee ik gemeenschap heb, weet je, ondankbaar of ondankbaar kan dat verlangen veranderen in een onzekerheid en een zorg en een twijfel en een angst. En weet je, we hebben geen tijd om ons zorgen te maken over de toekomst, omdat de terugkeer van Christus vanavond of morgenochtend zou kunnen gebeuren en dan zijn de dingen van dit leven niet meer relevant, toch?
Dus we willen onze ogen op Jezus gericht houden en weten dat Jezus Christus al alles heeft bereikt dat we in dit leven nodig hebben. Je weet dat we in de Grace Administration leven, wat letterlijk een gratieperiode is. God wachtte 2000 jaar zodat we het vandaag konden hebben. Dus als we dat verpesten door ons zorgen te maken over iets dat wel of niet zal gebeuren, weet je dat we kunnen verspillen hoe geweldig nu is.
Ik wil even teruggaan naar mijn paardenverhaal. Dus een paar jaar later op de universiteit kwalificeerde ik me voor dezelfde wedstrijd, en opnieuw was ik de enige student dat jaar die dat deed. Dus die keer ging mijn trainer waarmee ik normaal reed niet met me mee, dus ging ik met een nieuwe trainer op een geleend paard. Dus omstandig was er niets voor mij opgezet om succesvol te zijn, toch? Maar ik zal je vertellen dat die trainer waarmee ik reed degene is die het Woord tot mij sprak, dus nu sta ik hier vanavond met jullie te praten.
Die nacht waren we aan het opwarmen, gingen over sprongen in de opwarmarena en ik maakte precies dezelfde fout die ik had op de middelbare school. Gewoon vooruit komen en uit slechte timing springen. En op dat moment moest ik een keuze maken, als ik die angst uit het verleden zou laten binnensluipen en dit moment van me zou stelen of als ik de vrede van God zou laten regeren ondanks alle druk die Ik voelde die ene ronde van competitie.
Dus op dat moment moest ik ervoor kiezen om richting het doel te drukken en te rijden en mezelf te zijn in plaats van me zorgen te laten binnendringen en dat van me af te nemen. En weet je wat? Ik won. En dat jaar had ik de meeste punten in mijn divisie verzameld in alle competities. En waarom maakt dat uit? Alleen omdat het een herinnering is dat God geweldig is. En Hij wil de verlangens van ons hart ontmoeten. Dat was een verlangen van mijn hart en dus werkte God het voor mij uit om dat te kunnen bereiken. En terwijl ik elke sprong nam terwijl die omhoog kwam, was ik succesvol, omdat ik op het moment en vredig was en God in mij liet werken. En nu ik er op terugkijk, herinner ik me dat God toen nog meer bij me was dan ik me toen realiseerde. God zegene je.
Reacties