In mijn werk leid ik veel verschillende programma's en heb ik de mogelijkheid om een verscheidenheid aan studenten te begeleiden. En een ding dat ik doe met de studenten waarmee ik werk, is: ik moedig ze aan om eigenaar te worden van enkele van de outreach-activiteiten waarvan ik heb dat ze me helpen bij het runnen. Toen ik nadacht over het samenbrengen van deze lering, realiseerde ik me dat de strategie die ik bij deze studenten gebruik, heel erg lijkt op ons themavers voor dit weekend, 2 Timoteüs 2: XNUMX: 'En de dingen die u onder vele getuigen van mij hebt gehoord, geef hetzelfde toe aan getrouwe mannen die ook anderen zullen kunnen onderwijzen. "
Het is het allerlaatste deel van dit vers waar ik echt naar streef om me op hen te concentreren: om ook anderen te kunnen onderwijzen. Ik wil hen leren, of het nu in het werken met de vrijwilligers is die zij onderwijzen, om naar de school te gaan om deze lessen te doen; of dat het elkaar helpt, omdat ik momenteel twee studenten heb die samenwerken. Om hen aan te moedigen eigenaar te worden, probeer ik duidelijk te communiceren zodra ze me ontmoeten, wat vaak in de interviewfase is wanneer ze solliciteren naar hun functie bij mij.
Tijdens het interviewproces daag ik ze uit door hen specifiek te vragen om de verantwoordelijkheid te nemen voor een outreach-programma voor basisscholen dat we runnen, Wetenschappelijke denkers genaamd. Nu stuurt dit programma twee keer per maand afgestudeerde en niet-gegradueerde wetenschaps- en wiskundevrijwilligers naar een lagere school in de binnenstad om praktijklessen te volgen. Wat deze studenten nu eigenlijk doen en de hele logistiek van het coördineren van dit behoorlijk grote project is lang niet zo belangrijk als de vaardigheden en het vertrouwen dat ze opdoen door alleen gevraagd te worden om een programma als dit uit te voeren.
Mijn doel in het werken met hen is om hen te laten weten dat ze mijn volledige steun hebben in wat ze ook doen en ook een rolmodel voor hen te zijn, en dit gebeurt natuurlijk zoals we in het boek Handelingen zien, organisch, gewoon door het leven samen en samen zijn. Ze krijgen mij en de andere programma's die ik run te zien, zowel successen als mislukkingen. Ik vraag me vaak af of de training die ze van mij ontvangen van waarde voor hen is. Het zijn studenten wetenschap en techniek, en ik laat ze outreach-activiteiten doen. Het is niet noodzakelijkerwijs in overeenstemming met hun toekomstige carrièredoelen. We richten ons dus op de zachtere vaardigheden die zich in verschillende disciplines vertalen.
Omdat ze wetenschappelijke majors zijn en een zeer volledige studielast hebben en ze nog steeds twintig tot dertig uur per week met mij werken, geef ik ze eerst tijdmanagement en prioriteit. Ik wil dat ze prioriteit geven aan wat ze tijdens het werk met mij doen. Of het nu gaat om stukjes van het outreach-programma dat ze uitvoeren, of andere kleine taken die ik ze zal overhandigen om me te helpen een ander programma uit te voeren, ik wil ook dat ze zich op hun gemak voelen om me nee te zeggen. Als ze teveel op hun bord hebben, verwacht ik dat ze me vertellen: "Ik heb alles wat ik aankan, en als je me nog iets anders geeft, wordt het niet goed gedaan." Ook al zijn ze slechts student-assistenten, ik daag ze ook uit om te zien of ze effectiever zouden kunnen zijn als ze zelf hadden geholpen en of ze een deel van hun taken konden delegeren.
Dus onlangs, dit najaar in dit elementaire outreach-programma dat we doen, is er op een dag een groot wetenschappelijk evenement dat vijftig vrijwilligers vereist om naar de school te gaan en veel logistieke organisatie te doen. In het verleden heeft mijn student-assistent het grootste deel van de planning hiervoor overgenomen. Dit jaar hebben we een studentenadviescommissie opgericht om hen te helpen met alle logistieke details, zodat ze die meer managementfunctie kunnen opnemen en die ervaring kunnen krijgen en toch de hulp kunnen krijgen die ze nodig hadden. Dit bouwde natuurlijk de vaardigheid van teamwerk op. Dit semester heb ik de kans gehad om uit de eerste hand getuige te zijn van de resultaten van de training die deze studenten hebben gekregen.
Door het principe van anderen te onderwijzen, hebben we dit programma kunnen uitbreiden. Mijn huidige student-assistent (omdat ze een student is) studeert dit voorjaar af. Ik zei dat ik twee studenten had. De tweede student is degene die recent is aangenomen en die het in de herfst alleen zal overnemen, en ik heb haar opgedragen de nieuwe student in haar hele baan te begeleiden. Het was geweldig om haar groei te zien, omdat ze gedijt in deze rol van mentor.
Dat is een persoonlijk voorbeeld uit mijn leven. Maar we zijn hier voor een weekend van leiderschap, dus hoe kunnen we wat we dit weekend leren gebruiken om anderen aan te moedigen waarmee we in ons dagelijks leven samenwerken om eigendom te nemen als het op het Woord aankomt? Welnu, sommige strategieën die we hebben, zijn dat we al vroeg duidelijk kunnen communiceren, we kunnen hen helpen beslissen wat de prioriteit is bij het organiseren van een evenement en delegeren of om hulp vragen wanneer dat nodig is. We kunnen elkaars lange kostuums ook aanmoedigen door hen de vrijheid en flexibiliteit te geven om zelf creatieve oplossingen te bedenken en hun creatieve oplossingen te nemen. Dus laten we uitgaan en het Woord dat we kennen, toewijden aan getrouwe mannen die ook anderen kunnen onderwijzen.
Reacties